Ducati Paso

Ducati bracht in 1985 de Paso 750 uit. Een sportieve toermotor met een volledige stroomlijn inclusief meegespoten kuipruit. Het volledige kuipwerk was voor die tijd revolutionair. De man achter het design is Massimo Tamburini. (Ook bekend van de Ducati 916 en Cagiva Mito en MV Agusta F4) De Ducati Paso is vernoemd naar de coureur Renzo Pasolini.

Het 750 motorblok is een luchtgekoelde 90 graden V-twin. De achterste cilinder heeft de uitlaat aan de achterkant zitten. Met een dubbele Weber carburator tussen de 2 cilinders levert een 750 ongeveer 72 pk bij een droog gewicht van 195 kg. De 750 Paso heeft een 16 Inch velgenset.

4 Jaar later in 1989 kwam de Paso 906 op de markt. Het motorblok komt overeen met de Ducati 900SS, met als grote verschil dat de Paso watergekoeld is. Grotere cilinderinhoud, de nokkenassen zijn gewijzigd en er wordt gebruik gemaakt van een andere Marelli ontsteking. Echter nog steeds uitgevoerd met een 16 inch voorwiel. De 906 weegt 10 kilo zwaarder dan zijn voorganger, de Paso 750. Wat betreft zijn topvermogen gaf Ducati 88 pk op bij 8.000 toeren per minuut.

2 Jaar later in 1991 verscheen de laatste editie van de Paso. De 907 ie. Ie staat in dit geval voor injectie. De gasklephuizen met elektronische aansturing gaven minder problemen dan een carburateur met brandstofpomp van de vorige. Topsnelheid van 230 km per uur werd er door Ducati opgegeven.

In tegenstelling tot de paso 750 en Paso 900 heeft de 907 ie een 17 inch voorvelg. Naast de gewijzigde achterbrug en de balhoofdhoek en naloop werd ook de wielbasis verlengd. De remschijven groeiden van 280 naar 300 mm en als remklauwen werden Brembo Gold Line gebruikt. De tank heeft een inhoud van 22 liter. De 907 ie werd in 1992 uit productie genomen.